باران تویی به خاکِ من بزن

دل م هوای باران داشت

هوای تو را و

امروز باران آمد

اما بارانی که عطر و بوی حضورت را می داد 

بارانی که بر خاک خشکیده ی درونم بارید و

مرا إحیاء کرد

بارانی که بر منِ بی تو عاشقانه بارید و

تمام من را به حقیقت بی انتهایی چون تو رسانید 

دوباره نفس کشیدم در هوای نفس های ت

باران آمد و من

زیر باران بدون چتر

تمام من م را

رو به آسمان آبی خدا گرفتم و

تقدیم ت کردم

زیر باران نگا ه م را به عشق دیدارت تطهیر کردم

بهانه بود ماندن م در زمین :

باید به تو می رسیدم

دلتنگ می شدم

تو را می دیدم

از خودم می گذشتم و تو را حضورت را به روشنی می دیدم در خلقت

نمی دانم

تا تمام این مسیر عاشقی را از پل شکسته ی نفس م بگذرم :

تو منتظرم می مانی تا بیایم یا نه ؟

می دانم قراری عاشقانه داری با خدا و باید بروی :

اما ....

چه بمانی چه نمانی :

خیالم آسوده است که از هر کجای این خلقت :

چشمان آسمانی ات قلب مهربان ت هوای هوای مرا دارد

تو مولایی

تو مهدی ای

محال است من باشم و تو هوای خاطرم را نداشته باشی !!

محال است من باشم و مهدی باشد و من :

بر پُل شکسته ی نَفس م تنها بمانم

دست ت

دست م را بگیر :

اجازه بده کمی شور عشق ت به جانم بریزد

اجازه بده گرمی دستان ت دلم را دل گرم کند به اینکه من مهدی دارم

اجازه بده کمی غربت ت به جان م بشیند

کمی تنهایی ات را با من قسمت کن

شاید غریبی تمام شد

شاید زودتر آمدی

شاید جانم را فدای ت کردم و عمرم را به پای آمدنت ریختم

فقط کمی مرا حوصله کن

کمی مرا دوست داشته باش

خدایا ....

مولای م را به تو می سپارم

هر کجا هست خدایا نگهدارش باش