*♥ برای مشاهده بهتر وب از مرورگر "فایر فاکس" و یا مرورگر ایرانی "ساینا" استفاده کنید . یامَهدی. ♥*
امام جواد علیه السلام :
ثَلاثُ خِصالٍ تَجتَلِبُ بِهِنَّ المَحَبَّةَ: اَلنصافُ فِى المُعاشَرَةِ و َالمُواساةُ فِى الشِّدَّةِ وَ الاِنطِواعِ وَ الرُّجوعُ إِلى قَلبٍ سَلیمٍ؛
با سه خصلت، محبّت (دیگران) به دست مى آید: انصاف در معاشرت، همدردى (با دیگران) در سختى ها، و بازگشت به قلبى پاک.
بحارالأنوار(ط-بیروت) ج75، ص82، ح77
ﺍﻣﺎﻣﺖ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻮﺍﺩ ﺑﺴﺘﺮﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ :
ﺍﻣﺎﻣﺖ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻮﺍﺩ (ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ) ﺑﺎ ﻭﻳﮋﮔﻲﻫﺎﻱ ﺍﻧﺤﺼﺎﺭﻱ ﺧﻮﺩ ﺑﺴﺘﺮﻱ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﻭﻱ ﺩﺭ ﺳﻦ ﻭ ﺳﺎﻟﻲ ﻛﻢ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻮﺍﺩ (ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ) ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺁﻭﺭﺩ.
ﺗﺼﻮﻳﺮﻱ ﻛﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻮﺍﺩ (ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ) ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﺩﺭ ﺗﺼﻮﺭ ﺷﻴﻌﻲ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﻲﺩﻫﺪ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﻱ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﻣﻲﺁﻭﺭﺩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﺎﺩﮔﻲ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ (ﻋﺠﻞ ﺍﻟﻠﻪ ﺗﻌﺎﻟﻲ ﻓﺮﺟﻪ ﺍﻟﺸﺮﻳﻒ) ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻄﻲ ﻏﻴﺮﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﺗﺮ ﻧﻴﺰ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺎﻋﺚ ﭼﺎﻟﺸﻲ ﺟﺪﻱ ﻧﺸﻮﺩ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻮﺍﺩ (ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ) ﺑﺎ ﺧﺮﺩﺳﺎﻟﻲ ﺧﻮﻳﺶ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﻋﻠﻢ ﻟﺪﻧﻲ ﻭ ﻏﻴﺒﻲ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺥ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺑﻜﺸﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﺻﺘﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ (ﻋﺠﻞ ﺍﻟﻠﻪ ﺗﻌﺎﻟﻲ ﻓﺮﺟﻪ ﺍﻟﺸﺮﻳﻒ) ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻧﺸﺪ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﻄﻦ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻧﻮﻋﻲ ﻏﻴﺒﺖ ﺍﺯ ﻋﻤﻮﻡ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻲﺑﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻗﺼﺪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻜﺸﻨﺪ، ﺑﻪ ﺷﻜﻠﻲ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﺳﻲ (ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ) ﺑﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺷﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ 5 ﺳﺎﻟﮕﻲ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﺭﺳﻴﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﻤﺎﺭﻱ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺷﻤﺎﺭ ﺑﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺗﻮﺩﻩ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﺣﺘﻲ ﺧﻮﺍﺹ ﺍﺯ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻭ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﻣﻨﺰﻟﺖ ﻋﻠﻤﻲ ﻭ ﺭﻭﺣﻲ ﻭﻱ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺑﻮﺩﻧﺪ.
ﺍﮔﺮ ﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﺑﻌﺪﻱ ﭼﻮﻥ ﺍﻣﺎﻡ ﻫﺎﺩﻱ (ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ) ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻦ ﻋﺴﮕﺮﻱ (ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ) ﺑﺎ ﻏﻴﺒﺖ ﻭ ﺯﻧﺪﺍﻧﻲ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻣﺮﻩ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻋﺪﻡ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻭﺭﻩ ﺧﻮﻳﺶ ﺁﻣﻮﺧﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﺎﺩﮔﻲ ﻧﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﻭ ﺭﻫﺒﺮﻱ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﺱ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﺴﺘﺮﻱ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮﺍﻱ ﻋﺼﺮ ﻏﻴﺒﺖ ﺻﻐﺮﺍ ﻭ ﻛﺒﺮﺍ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺷﻮﺩ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻮﺍﺩ ﻧﻴﺰ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻔﻬﻮﻣﻲ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺑﻪ ﺗﻮﺩﻩ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻣﻮﺧﺖ.
/ امام جواد علیه السلام و بازسازی اندیشه امامت /
* ﻫﺸﺘﻤﻴﻦ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﻌﺼﻮﻡ (ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ) ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﭘﺴﺮ ﻭ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﺐ ﻭ ﺗﺎﺏ ﺭﻭﻳﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﺟﻮﺍﺩ ﺍﻟﺎﺋﻤﻪ (ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ) ﺑﻮﺩﻧﺪ.
ﺣﺪﻭﺩ ﭼﻬﻞ ﻭ ﻫﻔﺘﻤﻴﻦ ﺑﻬﺎﺭ ﻋﻤﺮ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺿﺎ (ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ) ﺳﭙﺮﻱ ﻣﻲﺷﺪ ﺍﻣﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﻓﺮﺯﻧﺪﻱ ﻛﺎﺷﺎﻧﻪ ﭘﺮﻓﺮﻭﻏﺶ ﺭﺍ ﻓﺮﻭﺯﺍﻥ ﻧﺴﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ.
ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻲ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﺭﺩ ﻃﻌﻨﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻭ ﺯﺧﻢ ﺯﺑﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﮔﺎﻩ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﻧﻴﺰ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﺯﺍﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻲﺩﺍﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻲﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﻜﺘﻮﺏ «ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺑﻦ ﻗﻴﺎﻣﺎ» ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻛﺮﺩ.
ﺍﻭ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺳﺮﺍﻥ «ﻭﺍﻗﻔﻴﻪ» ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻱ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺿﺎ (ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ) ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﺪ: ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺎﻡ ﺑﺎﺷﻲ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻲ ﻛﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﻱ ﻧﺪﺍﺭﻱ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ (ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ) ﭘﺎﺳﺦ ﺍﻭ ﺭﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﮕﺎﺷﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻛﺠﺎ ﻣﻲﺩﺍﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻓﺮﺯﻧﺪﻱ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺷﺖ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯﻱ ﻃﻮﻝ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻛﺸﻴﺪ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭘﺴﺮﻱ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺣﻖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺎﻃﻞ ﺟﺪﺍ ﻣﻲﻛﻨﺪ. ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻃﺒﻖ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ ﺍﻣﺎﻡ (ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ) ﺩﺭ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺳﺎﻝ 195 ﻫﺠﺮﻱ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺍﺑﻦ ﻋﻴﺎﺵ ﺩﺭ ﺩﻫﻢ ﺭﺟﺐ ﺁﻥ ﺳﺎﻝ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻮﺍﺩ (ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ) ﻣﺘﺠﻠﻲ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺵ «ﺳﺒﻴﻜﻪ» ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ «ﻣﺎﺭﻳﻪ ﻗﺒﻄﻴﻪ» ﻫﻤﺴﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺁﻟﻪ) ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺿﺎ (ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ) ﺁﻓﺮﻳﻨﺸﻲ ﭘﺎﻛﻴﺰﻩ ﻭ ﻣﻨﺰﻩ ﺩﺍﺷﺖ.
ﻣﺮﺗﺒﺖ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﻲ ﻭﺍﻟﺎﺗﺮ ﺑﺨﺸﻴﺪ. ﻭﻟﺎﺩﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻮﺍﺩ (ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ) ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺷﺎﻳﻌﺎﺕ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺿﺎ (ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ) ﺭﺍ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﺨﺸﻴﺪ ﻭ ﺩﻟﻬﺮﻩ ﻭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺯﺩﻭﺩ. ﺑﺪﻳﻦ ﺟﻬﺖ، ﻛﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺩﺭ ﺣﻖ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻟﻮﺩﻱ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻣﺎ «ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ» ﺑﺎ ﺑﺮﻛﺖ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺯﺍﺩﻩ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﻣﻮﻟﻮﺩﻱ ﻛﻪ ﺣﺪﻭﺩ ﺷﺎﻧﺰﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﺭﻫﺒﺮﻱ ﻭ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺭ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺳﺘﺎ ﺁﺛﺎﺭﻱ ﺷﮕﻔﺖ ﺍﺯ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﮔﺎﺭ ﮔﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﻜﺘﺐ ﻋﻠﻤﻲ، ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺷﻴﻌﻪ ﺭﺍ ﺟﻠﻮﻩ ﺧﺎﺹ ﺑﺨﺸﻴﺪ. ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﭘﺎﻳﺎﻧﻲ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﺗﻠﺎﺷﻬﺎﻱ ﭼﺸﻤﮕﻴﺮ ﻭ ﭘﺮ ﻓﺮﻭﻏﺶ ﺗﻠﺎﺷﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺧﻠﻔﺎﻱ ﺑﻨﻲ ﻋﺒﺎﺱ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺩﺭ ﺻﺪﺩ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺮ ﺁﻣﺪﻧﺪ.
/ امام جواد علیه السلام و راز شهادت /
نام: محمد
لقب: جواد
نام پدر: حضرت امام رضا ع
نام مادر: سکینه
مدت امامت: 18 سال
مدت عمر: 25 سال
محل دفن: کاظمین
امام محمد بن علی التقی (ع) ملقب به " جواد " بود. این لقب از آن سوی به ایشان داده شد که ایشان در طول عمر کوتاه اما با برکت خویش به درخواست کنندگان پاسخ مثبت داده و آنها را از درگاه کرمش ناامید بر نمی گرداند.
امام جواد (ع) پس از آنکه با ام فضل، دختر مامون عروسی کرد از بغداد به مدینه بازگشت و تا سال 220 در مدینه اقامت داشت.
در روز آخر ماه ذی القعده سال 220 هـ امام جواد(علیه السلام) به زهر معتصم به شهادت رسیدند، و هنگام شهادت از سن مبارکشان 25 سال و سه ماه و 12 روز گذشته بود.
[ در شهادت آن حضرت 5 ذى القعده، 11 ذى القعده[1]، 5 ذى الحجه سال 219 هـ [2]، 6 ذى الحجة[3]، 25 ذى الحجة هم گفته شده است.]
بعد از شهادت حضرت رضا(علیه السلام)، مأمون جواد الائمه(علیه السلام) را به بغداد طلبید و دخترش ام الفضل را به آن حضرت تزویج نمود. پس از مدتى که آن حضرت از سوء معاشرت مأمون بسیار ناراحت بودند براى حج به مکه تشریف بردند. سپس به مدینه رفتند و در آنجا بودند تا مأمون به درک واصل شد و معتصم برادر او خلیفه شد.
معتصم حسادت خاصى نسبت به آن حضرت داشت، و آن امام معصوم(علیه السلام) را به همراه ام الفضل به بغداد احضار کرد. آن حضرت در حضور اکابر شیعه و ثقات اصحاب خود در مدینه امام هادى(علیه السلام) را امام بعد از خود معرفى کردند و ودایع امامت را تسلیم ایشان نمودند و در 28 محرم سال 220 هـ وارد بغداد شدند. ام الفضل به تحریک عمویش معتصم و به قولى جعفر بن مأمون، امام(علیه السلام) را در سن 25 سالگى مسموم کرد.[4]
پرورگارا درود فرست بر محمد بن علی
که نشانه و نمونه اعلای تقوا و خدا پرستی است
----------------------
برگرفته از کتاب تقویم شیعه عبدالحسین نیشابورى
[1] . بحار الانوار: ج 50 ص 11، 12، 14، 15، 17.
[2] . تتمة المنتهى: ص 300.
[3] . شرح احقاق الحق: ج 12 ص 414 ـ 416 .
[4] . خلاصه اى از قلائد النحور: ج ذى القعده، ص 279.
----------------------
التماس دعا
یا جوادالائمه
خواهر نداشتی که به جای تو جان دهد
یا گرد و خاک پیرهنت را تکان دهد
از روی خاک حجره سر خاکی تو را
بر دارد و به گوشه دامن مکان کند
می خواهی آب آب بگویی نمی شود
گیرم که شد ولی چه کسی آبتان دهد؟
چندین کنیز را وسط حجره جمع کرد
می خواست دست و پا زدنت را نشان دهد
تا بام می شود سر سالم تری رسید
با شرط این که این لبه در امان دهد
بالا نشسته ای و جهان زیر پای توست
وقتش شده گلوی شهیدت اذان دهد
