انفطاری دوباره

نزدیک ه سحر بود

شِکاف ی آسمانی در خلقت پدید آمد 

و قاب آبی آسمان با ماه ش :

به احترام ت دو نیم شدند و

آفرینشی زیبارو میهمان ه زمین شد 

و خدا هر چه زیبارویی داشت

به آینه ی جمال ت بخشید و

شدی تجلی ه خدا در زمین

این روزها خلقت لبریز از عطر حضور توست و

من در زمین بیقراره وصل م برای ت

مولای من

میلادت بهانه بود

تا شمع های روی کیک ه حضورت را به بهانه ی پایان ه غیبت :

خاموش کنم 

و تو را در حضور :

عاشقی کنم

شمع های غایب بودنت به شُکرانه ی حضورت :

فوت شدند 

خودت که نیامدی به نیابت از تو :

شمع های غیبت به " نامِ مهدی " :

" خاموش " 

از امروز غرق در حضورم برایت

مرا در دنیای حضورت قبول کن

که می خواهم با تو در خلقت نَفَس بکشم

و تو را تا ظهور عاشقی کنم 

تولدت مبارک عزیز ناپیدای من