استاد من سلام

مولای من

لحظه های زمینی

بی تاب در شوق حاضر بودن ت در حال ه عبور از غیبت اند

می گذرند اما :

از مسیر روشن حضورت عبور می کنند برای رسیدن به ظهور

آقای مهربان من

روز معلم که می آید

دل م برای برپایی  جشنی زمینی برای ت دلتنگی می کند 

همه را دعوت می کنم

میهمان ها می آیند 

دسته گلی آبی رنگ به رنگ آرامشِ نگاه ت هم آورده ام 

تقدیر نامه هم روی میز است :

" با تشکر از زحمات بی دریغِ شما

برای هدایتِ اهل زمین از ابتدای خلقت تا به امروز "

هر چند در خلقت حاضری

و حضورت برای تربیتِ نسلِ آدمی اِلزامی ست 

اما ببخش

که همیشه جای حاضربودن هایت در مجالسِ زمینی ما :

خالی مانده 

ببخش

که شایسته تر شما نداریم برای معلم بودن در زمین

و باز هم به تقدیر از غیرِ تو مشغولیم این روزها

می ماند

این دسته های گل

این تقدیر نامه ها

این یادمان ها

همه برای آمدن ت

مشتاقانه بر پا می ماند 

تا خودت بیایی

و بر مقام استاد بودن ت حاضر و ظاهر بنشینی

و جای خالی ات را خودت پُر کنی

اما اجازه بده از پشتِ مرزهای غیبت

تبریک عاشقانه ام را در حضور

تقدیم ت کنم

تا بدانی مشتاقانه چشم به راه ظهورم

استاد مهربان من در خلقت :

روزت مبارک