عزیز ناپیدای من

بهانه بسیار دارم برای عشقبازی

و این بار هم

باز دوباره به نام مهدی 

شبیه خاطره نویسان به هر کجای زمین که می رسم

از تو می نویسم و از آدم قصه های م 

می دانی ؟

شاید  ندانند من هم به قانون خدا با تو عاشقی می کنم

همان قانون : گنجِ پنهان و من و آدم قصه های عاشقانه ام

روزی خدا دست به صورتگری زد

و خودش را به تمامی در آینه ی خلقت : تصویر گری کرد 

و آن چنان زیباپسند بود که هر چه در ذات خود از اسماء و صفات ش مخفی داشت

در آدم قصه های عاشقانه اش به امانت گذاشت تا روزی

تمام اهل آسمان و زمین

مبهوت این زیبایی شوند 

و هر که لایقِ دیدن زیبایی هاست و چشم زیبابین دارد

خدا را در آینه ی وجود تو در آفرینش :

در حال ظهور و تجلی ببیند

بیایند

مرا دیوانه بخوانند

اما من دیوانه نیستم

من فقط کمی عشق را به رسم خدا و عشقبازی هایش :

در زمین عاشقی می کنم 

که باید از خدا عشق را عاشقی را عشقبازی را با محبوب ش آموخت

که خدا عاشق خودش بود

که هر چه زیبایی داشت در صُلبِ آدم عاشقانه هایش پنهان کرد

و حال در این آخرالزمانه :

من به تو رسیدم

به تو به مهدی ام

که تجلی خدا در آینه ی خلقتی 

عشق ناپیدای من :

دل ت آرام عزیز من

که من تو را به قانون عشق خدا :

دوست دارم و می خواهم ت 

حتی اگر نبینم ت و

حتی اگر دست زمینی ام  به بلندای وجود آسمانی ات هم نرسد 

همین که حاضری و همین که مرا از جهالت غیبت رها کردی

برایم بس است 

صادقانه و خالصانه از ماورای جان م :

این جمله را می نویسم

که بی نهایت

دوستت دارم