دادِ دل |شهادت صادق آل نبی تسلیت باد ...

مولای من ...
یا صاحب الزمانم تسلیتِ دخترکِ کوچکِ زمینی ات را پذیرا باش ..
عزیزم به گمانم امشب در سوگِ صادقِ آل نبی نشسته ای ..
امشب تو نیز بر چهره ی نورانی ات مروایدهایی نشسته اند و قلب نازنینت غمگین است ...
جانم به فدایت مولا ...
من نیز دلِ کوچکم امشب نا آرام است ...
ای آرام جانم : پدر آسمانی ام
دستِ دلِ کوچکم بگیر و به آسمان ببر ..

بابای من :
میشود بیایم و سر بر دامانت بگذارم
دست نوازشی بکشی بر سرِ دخترِ کوچکت ؟؟

میشود کمی به رسم پدر بودنت در زمین
در آغوش بگیری ام تا که آرام گیرم ؟؟

آقای من : جانِ من : عزیزِ من
اجازه بده بیایم و.. اشک از روی صورت چون ماه تابت پاک کنم
فدایت شوم مَهدی جان ...
اصلا بیا و همه غم و غصه هایت را بر دلِ من بگذار
بیا من خودم همه را حاضرم به دوش بکشم ...
اما عزیزِ دلم تو را بخدا تو آرام باش ...
اشکهایت آتشم میزند ....

تو و من ...

♥♡♡♥♥♡♡♥♥♡♡♥♥♡♡♥

مولا دلم برای تو پر میزند بیا
مولا کنار قافیه هایم بیا بیا


من در کنار تو و تو در کنار من
من مجنون تو و تو لیلای من


تو در کنارِِ من و من در کنارِ تو
تو تمامِ عشقِ من و من غلامِ تو


من پر زدم به سمتِ تو و تو به سویِ من
من قلم شده ام از برای تو و تو همه دل واژه هایِ من


تو دلیلِ بــــودنِ من ، من نبــــودن تو... :'(
تو کلامِ من ، من کلامِ تو
تو نوایِ من ، من نــوایِ تـــــو


تو بهارِ من ، من خزانِ تو
تو جهانِ من ، من نه ذره ای از برایِ تــــــو


تو طلوعِ من ، من غروبِ تو
تو آسمانِ من ، من خاکِ پــــــای تـــو


تو لیلایِ من ، من مجنونِ تو
تو نگارِ من
تو عزیزِ من
تو دریایِ من
تو اذانِ من
تو نمازِ من
تو قنـــــوتِ مــــن


تو رکوعِ من
تو سجودِ من
تو شروعِ من
تو پایـــــانِ مــــن


تو آرامشم
تو سیــــّـد و مولااااااای مــــــــن

امضاء : زینبِ مَهدی
امضای صاحب اصلی این واژه ها و سروده ها : سید مَهدی قائم آل محمـــّـد (ص)

♥♡♡♥♥♡♡♥♥♡♡♥♥♡♡♥

♥♡♡♥  آقا ببین چگونه به شعــــــر افتاده واژه هام  ♥♡♡♥
♥♡♡♥  آقا از آنِ توست همه عاشقـــــانه هام  ♥♡♡♥

 

 

دادِ دل | حاضر

 

من با حضور تو زنده ام مولاااا ...
غیبت را گذاشته ام برای آنانی که می انگارند نیستی ..
 
در حضورت زندگی میکنم ...
هر بار صدایت زدم : ندایی آمد : حاضر ...
 
آقا اجازه : من نیز حاضرم : در کلاس درس عشق ...

 

دادِ دل | جمعه هایی که در حال گذر است ...

 
سلام بر تو مولای من ...
سلام عزیزِ من ...

 
دوباره باز هم این جمعه هم گذشت ... به شنبه رسید..
جانِ من .. تو باز هم نیامدی ..

 
دوباره من ، آن منی نشدم که تو میخواهی ...
دوباره این جمعه هم ، لایق دیدارت که نبودم هیچ ..
لایق کمی خوب شدن هم نبودم انگار ...
لایق کمی شاد کردن قلب نازنینت نیز نبوده ام ... 

 
آقای من ...
چه بگویم از این جمعه هایی که مدام در حال گذر است ..
و من هر روز پیر تر میشوم در فراقت و ... سه نقطه چین ...  

 
مَهدی ام ... تو تنها درمان همه دردهایم هستی ...
اما هیچ طبیبی این را نخواهد فهمید ...
که درهای من جز به دست تو درمان نمیشود ...
نام تو کمی تسکین قلب بی قرارم میشود ...
بیا ای طبیب دل بی قرارم ...
بیا تا کمی چشمان بی فروغم نوووور بگیرند ... 

 
همه دلخوشی ام بر روی زمین همین بردن نام زیبای توست ...
همه آرامش قلبم همین نام و یاد توست ...
همین نوشتن های برای توست که کمی آرامم میکند ...
همین نوای دل انگیز صدایت ... که در گوشم میخوانی ..
همین واژه هایی که بر قلبم فرو میریزی و منه کمترین بر روی صفحه ای جاری میکنم ...
تا بخوانند آنانی که عشق تو در سینه دارند ...
تا سرریز شوند از عشقت هر دم ...
تا تپش های هر قلب مَهدی شود و بتپد بی قرارانه برایت ... 

 
این واژه ها که از من نیست ..
پس حتما از قلب تو بر قلب عاشقانت خواهد نشست ....